Paul'ün Mimi: Fil Fareden Neden Korkar?

Aslında mimlerden sıkıldığımdan, uzun süredir cevaplamasamda, Paul öyle güzel bir mim yaratmış ki, cevaplamazsam kendimi duvardan duvara falan vururdum sanırım fdgfj

1-En sevdiğiniz müzik türü hangisi? Neden? Bu türü kiminle tanıdınız? Ve bu türde son hızla kimleri dinlemeye devam ediyorsunuz?

2-Konuyu müzikten açmışken devam edeceğim… Sizce “iyi müzik” diye bir şey var mıdır? Varsa nedir? Yoksa kişisel bir zevk meselesi olduğu için “iyi müzik” de kişiye göre değişir mi?

3-En sevdiğiniz Türk ve yabancı yazarlar? (Ayrı kategoriler) Hangi kitabıyla tanıştınız ve başka hangi kitaplarını okudunuz? En çok hangisini beğendiniz? Neden?

4-En sevdiğiniz filmler? (En az beş tane) En sevdiğiniz diziler? (En az üç) Neden?

5-Hayat felsefenizi üç-beş-on madde ile özetleyin desem? (seçim sizin)

6-Müziğe geri döneceğim, en sevdiğiniz 3 sanatçı/grup? Ve onların en sevdiğiniz 5 şarkısı hangisi? Neden?

7-Bana herhangi bir ülkenin müzik piyasasını uzun uzun anlatın. Ülke seçimi tamamen size kalmış.

8- Sizce en güzel ve en kötü duygular hangileridir? Nedenlerini söylemeyi unutmayın!

9- “Bu adam benim idolüm.” Dediğiniz biri var mı? Varsa kim? Yoksa olmak istediğiniz insanı bana siz anlatın.

10- Şuan neredesin, ne yapıyorsun ve bundan on yıl sonra nerede, ne yapacaksın? Bu hayattaki amacın ne abi? Ne için yaşıyorsun?

Müzikle ilgili olanlara genel bir cevap vermekle başlıyorum işe. o sırada erman çağlar

"En sevdiğim" tür diye bir şey yok aslında. Sevdiceklerim var. O da kulağıma hoş gelen her şey demek ama genel olarak, raggae, hiphop, soul, blues, pop sound'undan uzak R&B (bkz: Mary J, John Legend), jazz, gospel, folk (Joan Baez, Bob Dylan, Joni Mitchell), country, ska, enka, punk, grunge ve rock'ın tüm alt türlerinin nazarımda her zaman kabulü vardır. Metal'e bir türlü ısınamamış bir insanım. Iron Maiden'ın en bilindik şarkılarından (Japonları saymıyorum) gayrı dinlediğim bir şarkı da yok.

İyi müzik, müzik olarak neyi alacağımıza bağlı olarak değişiyor. Ben şimdi Hande Yener, Demet Akalın, Bengü ve babaların babası Serdar Ortaç'ı "müzik" diye adlandıracaksam (sevenleri de gayet üstlerine alınabilir bu arada) o zaman iyi müzik vardır abi. Ha "buna müzik mi diyon sen?" dersek, o zaman yoktur. Yukarıda saydığım isimler ve onlar gibi olan (Amerikan popu falan da dahil buna, K-Pop, J-Pop affetmiyorum birkaç istisna hariç) tipleri katmazsak, müziğin iyisi kötüsü olmuyor. Zevklerin de mertebesi var diye düşünüyorum ben. Mesela entellektüel birikimi olmayan bir adam Pink Floyd'un, Led Zeppelin'in ve daha nicelerinin ne dediğini çakamaz, o (kedi) uzanamadığı ciğere mundar der geçer. Sanat ve felsefe konusunda benim görüşüm böyle. 

En sevdiğim Türk yazarlar.... Oğuz Atay. Kesinlikle, sonuna kadar, Oğuz Atay. Sonra Sabahattin Ali, Aziz Nesin, Peyami Safa, Fakir Baykurt, Buket Uzuner, Canan Tan, Ahmet Ümit vesaire vesaire... Yabancı yazarlar, Haruki Murakami, Dostoyevski, Gogol, Tolstoy, Khaled Hosseini, Amin Maalouf, JK Rowling, JRR Tolkien, George Orwell, Nietzche, Susanna Tamaro, Balzac, Gorki, Kafka  o sırada erman çağlar vesaire vesaire...  Bu yazarların okuyup da beğenmediğim kitapları yok. Ancak şimdi ne okudum, hangisini beğendim, ettim için eve gidip kitaplığıma dadanmam gerek. (evde olmayan filozofun dramı)

En sevdiğim dizi: Doctor Who. Sonra The Heirs (dermişim fjdfgjdsf) Sonra, Nobuta wo Produce ve Gokusen. (Skins, Misfits ve MMFD ile SOA ile de aram hiç fena değil.) Bu blogu takip ediyorsanız nedenlerini biliyorsunuzdur bence dhgfjsd En sevdiğim filmler... Çok film. dsfhjgsd Sevdiceklerim; Troy, Amelie, V for Vendetta, Noviembre, Kill Bill, Ghost Dog, Lord of War, Lord of the Rings, Star Wars, WKW'nin büttün filmleri, HP falan feşmekan. Neden? Çünkü beğendim dvfhjgfs 

Hayat felsefem o kadar değişken ve karışık ki... 

Birinci madde: Emek vermezsen bir bok da alamazsın.

İkinci madde: İyilik eden iyilik bulur 

Bunlar temel davranış prensiplerim olmakla birlikte, bir bireyciyim, tabuların yıkılmak için olduğunu kendime görev edindim ve bu hayali dünyayı bir oyun alanı gibi görüyorum. Çok eğlenceli. :3 Ayrıca, sosyal sınıf eşitsizliğine, kurumsallaşmış her şeye karşıyım ki buradan siyasi görüşümün ne olduğunu çıkarabülürsünüz. (anarşik) Sufizm bir deist olmama rağmen dinden bağımsız olarak ele alındığında hayatımın büyük bölümüne yerleşmiş durumda.  Carpe diem şeklinde hayatımı sürdürüyorum. "Bilgi" arayışı içerisindeki bir ruhum ve insan aydınlanmasının tek yolunun bilgi olduğunu düşünüyorum.

Sevdiceklerimi yazmayayım da, şu sıralar için konuşursam yeniden X Japan - Deep Purple - Dub Inc ve Grouplove dörtgenime girdim. Dub Inc'ten Day After Day, Rude Boy, Chaque Nouvelle Page, Deep Purple'da Soldier of Fortune, My Woman From Tokyo, Burn, X Japan'da Kurenai, Rusty Nail, Forever Love, Grouplove'da Cruel and Beautiful World, Bettys a Bombshell, Itchin on a photograph feyvrıtlarım. :"3

Hangi ülkeninkini anlatsam ki? Türk rock müziğini anlatayım... 60'lı yılların sonunda "Rock" müzik tüm isyankarlığı ile Anadolu sınırlarından içeri giriyor Cem Karaca, Erkin Koray, Moğollar gibi neferlerle. Bir de Barış Manço var ki kendisini daha çok 60'ların rock adamı görünümlü popçusu sayıyorum, bu müziğin Türkçe'ye mal olması için çalışmış adamlardandır. İlk başta Türkiye'de baş gösteren temel Rock akımı, Anadolu Rock idi. Hard rock ile Anadolu ve Türk ezgilerinin sentezi olarak görülebilecek bu akımı, dönemin insanları sevmişti. Rock'a Türk insanı ısındıkça 70'lerde yeni yeni türlerle buluştuk. Cem Karaca blues sound'u ile bir şeyler denemeye dursun, saykedelik rock ve progressive rock ile protest müzik can bulmaya başlıyordu gittikçe. Pir Sultan Abdal'ın, Köroğlu'nun, Karacaoğlan'ın izinden ellerinde elektro gitarlarıyla giden bu nesil Türk müzik tarihinin ufkunu genişletmiş en baba nesildi. Türk müziği en güzel dönemlerini yaşıyordu kuşkusuz: Asi, hırçın ve boyun eğmeyen... Grup Bunalım, Hardal, Moğollar, Üç Hürel, Mavi Işıklar, Asia Minor, Kurtalan, Ersen ve Dadaşlar, Fikret Kızılok, MFÖ, Kesmeşeker ve daha niceleri, kendilerine haslıklarıyla rengarenktiler. Gelin görün ki, 70 ruhu 80'lerin bir bölümüne yansıyabildi sadece ki 80'lerde hayatımıza Athena ile punk girdi. (Aslında punk ile başlamıyor diye biliyorum adamlar müziğe, 90'lar diyelim biz şuna kısaca) Ezginin Günlüğü girdi, Yeni Türki girdi... 90'lar kısır pop'un egemenliğinde sürerken, Bulutsuzluk Özlemi, Duman, Mor ve Ötesi, Pilli Bebek, Kurban, Redd, Kargo, Pentagram, Vega, gibi gruplar peyda oluyor. Bir yandan 80'lerin yeni yetmeleri Teoman ile Şebnem Ferah kariyerlerine devam ediyor bir yandan Özlem Tekin katılıyor aramıza ve 2000'lere geldiğimizde, tek tük sanatı hem sanat hem toplum için yapan grup görebiliyoruz etrafta. Ki bunlardan biri Pinhani oluyor, Aylin Aslım oluyor Teoman'ın kalfası olarak.

Sonuç olarak Türkçe rock güya Model'in, Gripin'in falan elinde şu sıralar. Yazık.

Bence en güzel duygu Louis Armstrong'un meşhur parçasında pek güzel anlattığı "Ne de güzel bir yer! Ne de güzel bir yaşam!" duygusu iken en kötüsü de, hayatın senin yanıbaşından akıp geçtiğini sanmaktır bence.

Ernesto Che Guevera ve Mustafa Kemal Atatürk siyasi rol modellerim. Onun haricinde bir rol modelim yok. Deneme yanılma yöntemiyle öğreniyorum hayatı.

Şuan bu mimi yazıp Jessia - Krystal ve Kris'in düeti Say Yes'i dinliyorum. 10 yıl sonra bu saatte Tokyo Dome'da X Japan konserini izliyor olacağım. Yoshikiii bekle beni! Bu hayattaki amacım insanlara bilginin kapılarını açmak. Objektif bir biçimde, tüm bilgileri insanlara sunmak. Adaleti sağlamak... Seigi no Mikata de geç dsfhgjd Eğer içimde böyle bir sorumluluk duygusu olmasaydı, ressam olarak açlıktan sürüne sürüne hayatımı geçirirdim sanırım... Into the Wild hesabı. :P

Gelelim mimlemeye... Bu mimi ağlatacağını umduğum Tawannanna'ya pasladım gitti. :3