Şu ankaradaki terör saldırılarına birebir şahit olduğumdan beri başlayan analist ruhum darbeyle zirveye geçti. Ülke gündemi yüzünden öyle bir dumur olmuş durumdayım ki, magazin gündemi falan takip ediyorum. Sosyal anlamda da kimseye tahammülüm kalmadı. Vatanda neler oluyor belli değil, bana erkek/kız muhabbeti yapıyorlar. Ay bugün şu oldu, ay bugün bu oldu. Duyarsızlıkları adına suçlayamam, aslında bir nebze normal bir ülkede yaşasak da, ben de iç sesimle ay şangay beşlisi mi, ay nato mu, self-coup (bkz: Louis Napolyon) mu, ay efendim askeri liselere neler oluyor, okyanus ötesi bugün ne tehditler savuruyor diye düşünmesem. Kara Oğlan da mı beslemiş bunları,  bu Madımak'ta sesi çıkmayan İnönü müymüş, tecrit neymiş, siyasi tarihteki katliamlarmış, bopmuş, düşünmesem. Sahi niye düşünüyorum? Cidden soruyorum. 18 yaşında bir birey bunları neden düşünür. Popülist-feminist ağzına da bağlamak istemiyorum ama 18 yaşında bir genç kız, politik söylemiyle kadın, özünde alenen dişi insan olarak sokağa çıktığımda lan eve geç gitmeyeyim diye düşünüyorum ki, terörden darbeden öte bu ülkenin gündemini tecavüzler dolduruyordu. 18 yaşında bir birey olarak kendi Amerikan Rüyamı yaşamak isterdim. O kendimce kadın anam saydığım Joan Baez konserine gidip gitmemem sallantıda olmamalıydı biletler satışa çıktığının 2. günü bileti almama, planımın hazır olmasına rağmen. Annem çok korumacıdır, atraksiyonu bol bir alemden gelme bir kadındır. Ama annem dahi gitmemi isterken, kadının aklında şunlar vardı: Metro skandalı (bkz: cinsel taciz), olası bir tecavüz, terör saldırısı. Bundan 10 sene öncesinde krizler teğet geçiyordu, laiklik tartışılıyordu ama bunlardan nereye geldik biz. O darbenin olduğu gün, Oya Baydar'ın Savaş Çocukları (olması gerek, Küba Krizini anlatıyor) kitabında, Küba Krizi'nin deniz altılarla dünyayı yok etme raddesine geldiği vakit (ki bir Sovyet subayı önledi bunu) ne hissettiyse aynısını yaşadım. Son 3 senedir, ne halleri varsa görsünler, geldikleri gibi giderler elbet gibi bir zihniyetle izlemediğim haberleri kaçırmaz oldum. Muhalefeti bölüyorlar, insanları etiketlere tabii kılıyorlar (bkz: Ben Vegan Feminist Yeşilci Anarşist-Sosyalist bir ulusalcıyım. Ha babam ha.), a'ya karşı bir b'yiz biz deyip a'yı aşılıyorlar. Yeni nesil cumhuriyet bilincinden habersiz büyüyor. Önceden dinamiği eleştirilecek bir cumhuriyet vardı, şuan elimizde ne var, onu bilmiyorum.

Yorumlar

  1. Joan Baez dağlara kar yağdırdı. Skandal mektubu yüzünden özür dilese de kendisinin imajı yerle bir oldu maalesef benim gözümde. Keşke dünya daha normal bir yer olabilse..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aslında ben Türkiye için tehlikelerin öngörülemez bir ülke olduğu söyleminin arkasındayım. Ama tabii ki gelmeyi seçebilirdi, sonuçta ne koşullarda ne ülkeler de konser vermiş bir kadın. Keşke...

      Sil
  2. şuan elimizde ülkeyi götüren boklar var, biz de aval aval ha he ne oluyor ne oluyor laaaaaaan diye bakmaktan başka bir halt yapamıyoruz

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tarih bunları yazacak diyorlar ya, anasını satayım, tarih de subjektif, tartışmalı bir alan. Harbiden ne olacağı belli değil, sonumuz aydınlık olsun ne diyeyim

      Sil

Yorum Gönder

Popüler Yayınlar